De toekomst, daar gaat het om

De restauratie van het stationsgebouw is geen doel op zichzelf. Het is een middel om de toekomst van het gebouw veilig te stellen op een manier die recht doet aan de geschiedenis, de gevoelswaarde en de praktische en bouwkundige eisen. Een gebouw is geen statisch object; telkens weer worden bouwwerken aangepast aan nieuwe bestemmingen. De historie van het station van Houthem-St Gerlach heeft dat vele malen laten zien en ook deze restauratie zal zeker niet de laatste verandering zijn. Ook de komende honderd jaar zullen er nieuwe lagen aan worden toegevoegd en onderdelen gewijzigd. We hebben met deze restauratie aangetoond dat dat mogelijk is zonder het gebouw te beschadigen. Tekenend is dat er op geen enkel moment een afvalcontainer nodig was. Àls er onderdelen verwijderd moesten worden hebben die zoveel mogelijk op een andere plek in het gebouw weer een bestemming gekregen. Delen van de betimmeringen zijn verplaatst sommige deuren hebben een andere plek in de gevel gekregen. Heel soms was het niet mogelijk om onderdelen opnieuw te gebruiken. Zo moesten de bekledingsplaten die de buitenkant bedekten allemaal worden afgevoerd omdat er asbest in was verwerkt.

Kleur en kleurigheid

De nieuwe kleuren van het station zijn heel anders dan de grauwgrijze tinten waarin het station lange tijd was gestoken. Ze roepen de sfeer op van ruim een eeuw geleden, van het bouwjaar 1903. Het station straalde toen een wat chique, deftige sfeer uit. Het nieuwe kleurenschema is bewust geen reconstructie van een oudere kleurenlaag. Want welke situatie zou dan als uitgangspunt genomen moeten worden? De laag uit 1903, die maar heel kort heeft bestaan, en waarvan niet eens alle kleuren bekend zijn doordat er veel oorspronkelijk houtwerk is verdwenen? De wat saaie, bruin-beige lagen uit de jaren 1920? Het felle groen en geel uit de jaren 1930? Of het kleurloze kleurenschema zoals we dat in 2011 aantroffen? Na veel studiewerk, talloze brainstormsessies, ontelbare schetsen en vele kleurproeven is besloten om met behulp van de creatieve vermogens van 2014 de sfeer op te roepen uit de bouwperiode. Een warmbruine tint, gecombineerd met glanzend zwarte lijsten, en een vrolijke noot in de vorm van okergele details sluit aan bij zijn groene omgeving zonder erin te ‘verdrinken’. Het station is nu een opvallend element in zijn omgeving, precies zoals dat in 1903 de bedoeling was. Het is een opvallend monument geworden, maar zonder zich hard af te zetten tegen de kleuren van de bakstenen, mergelstenen en witgesausde gevels in de omgeving.

Het station is nu een unieke plek geworden om een vakantie door te brengen. Een verrassend rustige plek, ondanks de spoorlijn voor de deur. Het bleek zelfs mogelijk om het gebouwtje toegankelijk te maken voor rolstoelers. Het heeft ook zonder twijfel een van de grootste tuinen die denkbaar zijn bij een vakantiehuisje. Meer dan tweeduizend vierkante meter akkerland is omgevormd tot een landschapstuin met gemengde hagen, hoogstamfruitbomen en kalkhoudend grasland. We hopen dat de komende decennia heel wat mensen zullen genieten van het gebouw en zijn bijzondere ambiance.